Als we terugkomen lijkt de tuin wel ontploft. Na slechts een paar weken overgelaten aan zichzelf zonder enige restricties, opgedrongen door welk mens of instantie dan ook. Alleen met de zon, de regen… Resultaat: vervaagde grenzen, de maat is weg, verwildering , vrij spel voor onkruid en alle katten uit de buurt die ongestoord onze padden opeten. Op het eerste gezicht lijkt het een soort kleurenparadijs, wat een prachtig tapijt van madelieven. Maar …
Maar daaronder is het gras geel, hebben de naaktslakken de moestuin kaal gevreten, en heeft meeldauw de druif zó in z’n greep dat er niets te oogsten valt. Kortom: als je de schone schijn doorprikt sta je teleurgesteld te kijken naar de kale werkelijkheid. Is dit het nou? Is this all there is? zegt de song bekend geworden door Peggy Lee. Je raakt dan zomaar je levenslust kwijt, en komt somber op de bank te hangen.
Levensvreugde
De titel van deze blog is een citaat van Herman van Veen toen hij voor het eerst optrad in Carré. Met een solovoorstelling; iets wat hij daarna nog 560 keer gedaan heeft tot op heden. Zingend en springend en vol energie de zaal vermakend. Herman van Veen omschreef levensvreugde als ‘een eenmalig of langdurig gevoel van volledige vereenzelviging met het bestaan’(Citaat P189 van Herinnerde dagen, 2015). In de taal van nu zouden we zeggen: het plaatje van m’n leven klopt, hiertoe ben ik op aarde. Herman wist dus al meer dan 50 jaar geleden hoe dat plaatje er voor hem uitzag. En voor hem is dat niet veranderd. (Wel doorontwikkeld, maar dat is iets anders).
Levensvreugde is een soort vuurtje dat binnen in je brandt, een soort levensvlam, die beweging geeft en levensenergie = vitaliteit. Je hebt plezier in je leven. En je weet: daar doe ik het voor. Daar kom ik m’n bed voor uit.
Kun je die levensenergie, die vitaliteit, ook kwijtraken?
Ja, helaas kun je je levenslust kwijtraken. De meeste van mijn klanten was dit overkomen. Dan raak je het plezier kwijt in je leven, je bent niet meer in je element, je voelt je dor en mat van binnen. Je hebt geen energie, je voelt je futloos, je staat niet in vuur en vlam. Je bent moeilijk vooruit te branden. Allemaal dingen die beslist niet fijn zijn. Je kunt er verdrietig van zijn of somber. Of in het ergste geval depressief. Dan is alles kaal van binnen. Alsof het leven eruit is.
Je kunt het zien als een signaal van je lichaam en geest die zeggen: zo niet verder, het elastiekje van je mentale vitaliteit is veel te ver uitgerekt. Stop, voordat je elastiekje breekt!
Hoe verlies je die mentale vitaliteit?
Vaak is het een resultaat van een te lange periode van over de top leven in een drukke wereld. Je stopt ondertussen lastige dingen voor jezelf weg, zet ze in de wacht, leeft er overheen. Het ‘steeds meer’ en ‘steeds sneller’ heeft je in de greep. Maar net als bij het verhullende kleurenparadijs in mijn achtertuin, heb je zelf eigenlijk niet door dat er daaronder geen of te weinig onderhoud is gepleegd. Je beschouwde je leven als een feestje. Maar dan, opeens, slaat de crisis toe, en je komt vast te zitten in een ernstige situatie. Dan pas merk je dat het onder dat feestje eigenlijk kaal geworden was. Je raakt verstrikt in je eigen kluwen van allerlei dingen die dan opeens tegelijk gaan spelen. En je merkt dat je te weinig energie-reserve hebt opgebouwd om zelf die kluwen te ontwarren, om uit de knoop te komen.
Kun je je levensvreugde en vitaliteit ook hervinden?
Ja, gelukkig wel. Je aandrang om echt te leven, je levensgeest, laat zich niet zomaar wegstoppen. Je levenszin, je verlangens, je levenslust, – ze zijn er echt nog wel. Maar nu, bedolven onder de bagger van je leven, is het lastig zichtbaar en dreigt het verstikt te raken. Het zit daar ergens diep van binnen te wachten tot je schoon schip maakt. Tot je alle achterstallig onderhoud van je leven gaat aanpakken. Troep van je leven gaat opruimen. Tot je weggooit wat er niet echt toe doet. Of wat er niet meer toe doet. Dat wat passé is. Totdat je weer ruimte creëert. Ongeveer zoals het tapijt van madelieven gemaaid moet worden zodat het gras daaronder weer kan ademen en groeien.
Makkelijke oplossing of pijnlijk proces
Iedereen die vastzit wil graag een pilletje…en klaar. Maar zo is het echte leven niet. De pijn in de ogen kijken maakt deel uit van de genezing. Als dat gras tijdens het maaien kon spreken dan hoorde je wellicht de kreten van pijn door het snijden, doorhakken, kortwieken. Het mes erin. De grasmaaier komt er bijna niet doorheen. Je snapt het al, je leven opruimen kost moeite en vaak pijn. Maar het is wel de enige route om sterker uit je crisis tevoorschijn te komen. Met nieuw elan. Gelukkig is het proces met de juiste hulp een stuk minder pijnlijk.
Triple-O
Iedereen heeft z’n eigen soort achterstallig onderhoud. Bepaalde verbindingen die gerepareerd moeten worden. Andere oorzaken. Andere gevolgen. Individueel maatwerk.
Maar het principe is voor ieder gelijk: Opruimen (in de oude situatie), Oriëntatie (in Niemandsland), Op pad gaan (in de nieuwe situatie). Triple-O.
In mijn praktijk voor Mentale Vitaliteit bij transities pas ik de Triple-O methode toe, en loods ik je door alle stappen heen. Toch wel makkelijker dan alleen doen.
De achtertuin, hoe kan die helpen?
In mijn coaching gebruik ik veel metaforen uit de achtertuin. Maar dit wordt nog krachtiger als we de live-sessies in de veranda doen, buiten. En gebruik maken van alles wat de natuur aanreikt aan aloude oplossingen en ritmes. Ook in de natuur bloeit niet altijd alles, er zijn jaargetijden en ook crises. En soms moet er iets afsterven zodat er ruimte komt voor iets nieuws.
Kijk voor meer info op m’n website. Een half uur gratis sparren over hoe het met jouw levensenergie gesteld is? En wat je verlangen is? Dan kun je gelijk aftasten of mijn vorm van coaching iets voor je is. Mail me je opties voor het maken van een belafspraak. Je hoort dan binnen een paar dagen terug.
PS Leuk detail: mijn praktijkruimte in Amersfoort was eerst een geluidsstudio. En wel degene waar diverse platen van Herman van Veen zijn opgenomen. Inzingen deden ze vaak in de tuin waar ik nu coach. Iets van die vibes van levensenergie hangt volgens mij hier nog steeds in de lucht. Welkom om je hier in de achtertuin te laten inspireren.