Het is niet een verandering op zich die het je moeilijk maakt. Het zijn de transities. Dat zijn twee verschillende dingen.
Verandering is de situatie als zodanig:
– een reorganisatie in je organisatie
– je aanstaande pensioen, al dan niet vervroegd
– je (v)echtscheiding
-de diagnose dat je kanker hebt
– repatriëring uit het buitenland
Transitie is psychisch: het is dat wat de verandering van situatie met je doet. De één reageert met andere emoties dan de ander. De één kan er beter tegen dan de ander. De één is sneller in een nieuwe balans dan de ander. Maar iedereen doorloopt wel het zelfde proces. Het is een proces in drie fasen dat mensen doormaken als ze de details van de nieuwe situatie internaliseren en accepteren.
Het is de kerntaak van Hilde|TransitieCoach om mensen bij grote verandering, vaak ervaren als calamiteiten, deskundig door een transitie te loodsen als ze er zelf niet uitkomen.
Hilde|TransitieCoach onderscheidt in het transitie-proces drie fases:
- iets eindigt: dat betekent verlies, loslaten en ‘rouwen’ om wat niet meer is; leren accepteren dat het weg is; opmerken wat er wel van over is en wat niet.
- een tussen- tijd: verwarring, neutrale zone – het is geen koek en geen ei; een tijd van risico’s en creatieve kansen. Want je oude systeem is ‘ontdooid’ maar nog niet weer ‘ingevroren’ in een nieuw systeem.
- het nieuwe begin: dit gebeurt organisch, innerlijk, pas als je er psychisch en mentaal klaar voor bent. Nieuwe gedragingen, nieuwe arrangementen, en een vernieuwde identiteit vloeien daar vervolgens uit voort.
Het is opmerkelijk hoe bij de meeste calamiteiten, echt grote veranderingen, er op meerdere vlakken tegelijk een verschuiving plaatsvindt:
in verschillende combi’s gaat het vaak om veranderingen in het land/ de stad waar je komt te wonen, in gezondheid/ vermoeidheid, in je werk, in je relaties, in je zelfbeeld, in zingeving, angst voor het onbekende. Soms ook een ander inkomen. Of verandering in de samenstelling van je huisgenoten.
Als juist die veelheid je opbreekt, als je hier niet snel genoeg zelf uitkomt, kun je daar beter hulp bij zoeken, zodat het niet van kwaad neer erger gaat. Hulp versnelt het proces en maakt het minder zwaar omdat je er dan niet alleen voor staat. Iemand anders kan je vaak net dat steuntje in de rug geven dat je nodig hebt om je eigen persoonlijke en professionele capaciteiten maximaal aan te wenden om weer ergens te ‘landen’.
Als je zelf niet een vertrouwd persoon in de buurt hebt aan wie je zoiets toevertrouwt, kun je ook denken aan professionele hulp in de vorm van een transitie-coach. Die mensen zijn er voor, en concentreren zich geheel op jou en je situatie. Een paar gesprekken slechts kunnen veel uitmaken.
Omdat transitie een proces is waarbij mensen uitloggen uit de oude realiteit en inloggen in de nieuwe realiteit, kunnen we zeggen dat transitie begint met een einde, en eindigt met een begin.
In mijn visie kunnen verandertrajecten makkelijk vastlopen en de chaos dus vergroten, als je niet zorgvuldig start bij dat wat er eindigt.
Wat kan Hilde|TransitieCoach praktisch voor je betekenen? Bekijk haar aanpak 3xO