Soms kan het gewone je met een klap raken. Bijvoorbeeld dit bloemetje. Kijk toch eens, die tere lila bloemblaadjes met een hart dat opvalt door zijn krachtige kleur die insecten aantrekt. Een nachtschade, zeer veel voorkomend, al zal een stedeling die misschien niet gelijk herkennen. Het is een gewone aardappel. Weliswaar een specifiek vastkokend ras voor de fijnproever, een Charlotte. Maar toch. Wat is er bijzonder aan een aardappel met haar kleine bloempjes. Hoe kan zoiets gewoons me zo treffen dat ik er steeds naar terugloop? Nog eens kijken, nu vanuit een andere invalshoek. Want iets wat je raakt haakt zich vast, je blijft er mee bezig.
Hetzelfde overkwam mij in een mailwisseling met een collega. Een gewone amicale mail, maar waarin één zinnetje me totaal van de sokken blies. Eén gewoon zinnetje, niets bijzonders, maar mijn ziel werd diep geraakt. En als dat gebeurt wil je ziel een antwoord. Wat is hier aan de hand, waar gaat dit over. Ja, over mij, maar wat dan, wat maakt me zo onrustig. Welk dieper inzicht ben ik op het spoor. En wat moet ik hiermee? Ik heb toch maar een paar sessies afgesproken om me te helpen in deze reflectie, want ook de coach heeft op z’n tijd coaching nodig, om te groeien als mens en professioneel.
Herken je dit? Een woord, een gebaar, een vriendelijke glimlach… en je dag is anders. Een straaltje hoop dat het toch goed komt. Iets kleins en gewoons kan een bijzondere kracht hebben. Positief.
Maar helaas ook negatief. Blikken kunnen doden. Een gebaar kan zoveel minachting uitdrukken dat je helemaal in elkaar krimpt. Een enkel beeld kan oud zeer lostrekken waarvan je dacht dat je er overheen was. En als je ziel eenmaal geraakt is zoekt ze naar antwoorden die ze nodig heeft om verder te gaan.
Wat doe je dan? Vooral in een transitieperiode, een overgang naar een andere fase in je leven, gaat het niet alleen om die ene grote situatie die nu anders is. Het is ook een aaneenrijging van vele kleine dingen tegelijk waar je mee in het reine moet komen. Zoals een puzzel van 1000 stukjes. Elk stukje telt. En net als bij het maken van zo’n puzzel helpt het om iemand langszij te vragen om even mee te kijken.
Bij een grote complexe puzzel wil je dan wel graag iemand raadplegen met een scherpe blik, met kennis van zaken. Iemand die het kleine kan verbinden met het grote. Die overzicht heeft. Die je stimuleert om niet op te geven. Iemand die je helpt om jouw doel te bereiken. Om weer ruimte te ervaren en licht.
Heel vaak kan dat iemand zijn uit je eigen sociale omgeving. Gelukkig ben je, als je een vriend hebt die je desnoods wakker kunt bellen. Als je er mee om blijft tobben en niet kunt slapen. Even van je af praten doet wonderen. Onderschat nooit het bijzondere van een gewoon gesprekje waarin je je hart kunt luchten.
Ook in mijn coachpraktijk tref ik mensen met een acute vraag. Op dit ene concrete punt moet liefst zo snel mogelijk een doorbraak komen. Gaat dan niet om een lang traject, maar om 1 of paar sessies op korte termijn.
Ik heb daarvoor de Flash-coaching in het leven geroepen. Zodat je onrustige ziel het antwoord vindt dat ze nodig heeft om weer verder te kunnen.
Aarzel niet, want elk puzzelstukje telt in de opbouw van je weerbaarheid, om te voorkomen dat je vastloopt.
Flash-coaching kan altijd op korte termijn ingepland, ook op onconventionele tijden. Ook telefonisch of via Zoom. Maar ook welkom in de achtertuin, dan laat ik je het bloemetje van de aardappel zien. Om ons samen te verwonderen over de schoonheid van het gewone.