Alles is veranderd. Degene op wie ik leunde voor de gezellige praatjes en uitwisselingen van ‘hoe gaat het nu met de kinderen’, en en passant zeggen ‘ ik heb de laatste tijd zo vaak hoofdpijn, heb jij nog tips’… die mensen zie ik niet meer. Dat was ‘vroeger’ bij het koffiezet-automaat. Dit soort dingen doe je veel lastiger op Zoom. De computer is mijn dagelijkse support, maar die praat niet terug. Bij wie moet ik nu terecht om overeind te blijven in de kleine dingen van het dagelijks bestaan? En het lijkt wel of ik minder creatief ben dan een tijd geleden. Ik voel me wegzakken…
De boomchirurg weet het
In mijn achtertuin heb ik een rij bomen en struiken die tegen elkaar aangeleund staan. De takken zijn in elkaar vervlochten. Hun concurrentie om licht en ruimte hebben ze in een jarenlang proces van samen optrekken gesetteld. Een natuurlijk evenwicht, alles in balans. Maar één grote conifeer van 15 m. hoog begon rondom hier en daar behoorlijk kaal te worden. Ik dacht dat ie aan het afsterven was. Dus vroeg ik de expert, de boomchirurg, wat ik moest doen. Mevrouw: niets aan doen, de natuur hervindt vanzelf een nieuw evenwicht. Ook deze oude en ogenschijnlijk zieke boom heeft wellicht nog jaren een functie van support, die is niet zomaar dood; en mocht ie wegvallen, kijk, ernaast komt al een loot op die op z’n tijd deze functie gaat overnemen. En warempel, de loot was al een meter hoog, maar ik had h’m eigenlijk nooit bewust gezien. Wel gezien, maar niet opgemerkt. Ik had die loot gelabeld als een soort vulling in de haag, ja, maar nu keek ik er met andere ogen naar: het was het begin van een bron van natuurlijk support.
Het nieuwe werken kan veel maar niet alles
Een verandering waar veel mensen op dit moment direct of indirect mee te maken hebben is thuiswerken. (Deels) thuiswerken zal wel een blijvertje zijn, zo wie zo is overal het gebruik van online toegenomen. Uiteraard heeft dit ook prettige kanten: minder woon-werk verkeer, vaker samen als gezin eten in plaats van na elkaar, bepaalde dingen gaan efficiënter, veel informatie is gewoon online beschikbaar, minder papieren dossiers. Een nieuw systeem voor werkgerichte communicatie is geïnstalleerd. En off you go…
Maar wat ik nu vaak hoor: alles loopt eigenlijk wel, maar een paar functies zijn omgevallen en nog steeds niet afgedekt, het is lastig daar alternatieven voor te verzinnen. Bijna overal blijken dat juist de functies te zijn die te maken hebben met persoonlijk, intermenselijk verkeer. Met die vervlochtenheid, dat op elkaar gericht zijn, dat ingenieuze samenspel van de een en de ander, waardoor er iets ontstaat als stimulans, motivatie, een vonk die overslaat, weer moed vatten als de taak lastig is. Dit soort onderlinge steun zit vaak in de persoonlijke babbels ‘even tussendoor’, want je loopt bijvoorbeeld naar het koffiezetapparaat als je even vastzit in je eigen bubbel. En als een gedachte niet vlot wil trekken ga je even spontaan brainstormen met een collega…en je ziet weer licht. Er ontstaat iets moois, een gedachte, een briljant idee, en je kunt weer verder. Maar ook de grotere issues waar langere en meer officiële brainstorm voor nodig is, met meer mensen…Maar hoe krijg je die functie weer op gang in het nieuwe werken? En voor jezelf, als je droog komt te staan?
Als je support echt wegvalt
Het overkwam mezelf. Door omstandigheden was er een gat gevallen in m’n supportsysteem. Deels doordat ik wat anders was gaan doen, met een ander netwerk dat nog nieuw was, niet beproefd en nog niet tegen een stootje bestand. Deels door het vele alleen thuiswerken. En deels omdat ik te weinig door had gehad wie of wat ik zo wie zo nodig had in de nieuwe fase van m’n leven. In feite ontdekte ik dit gebrek aan support in het begin helemaal niet, toen was ik druk met de eisen die deze fase aan me stelt. Maar na een tijdje kwam ik er achter dat ik droog kwam te staan. En dat dit twee gevolgen had: dat het me steeds meer moeite koste om in m’n werk-flow te blijven, en dat mijn normale creativiteit minder sprankelde.
Wat hielp mij?
Precies op dat moment kwam een aanbieding voorbij voor de alumni van Windesheim- Opleiding tot Coach, een uur gratis een coach voor jou alleen; voor ervaren en praktiserende coaches die wel wat support kunnen gebruiken in deze bijzondere tijden die we allen meemaken. Totaal onverwacht, een handreiking vanuit een hoek waar ik uit mezelf niet naar gekeken zou hebben.
- In de veelheid van mails en aanbiedingen zag ik deze aankondiging
- Na het zien was dat ook opmerken en exploreren welk nut mij deze aanbieding kon brengen
- De daad bij het woord voegen, ik heb meteen een afspraak gemaakt
- Mijn pijn echt onder ogen zien. Het aanstaande gesprek (digitaal) zweefde onbewust al een paar dagen door m’n hoofd, en een paar uur voor die tijd heb ik al mijn pijnpunten en mogelijke actiepunten op een rijtje gezet. Zelf-reflectie. Wat heb ik nodig, wat is mijn verlangen?
- Het uur dat ik bevraagd werd trok dat nog een tandje dieper, en ra ra wat was de overall conclusie? ik zat laag in mijn flow door gebrek aan morele support, niemand om eens lekker informeel mee te brainstormen. Daardoor blokkeerde ik in creativiteit en daadkracht.
- En natuurlijk weet ik wel wat je dan moet doen. Maar ik deed het niet…. De coaching hielp mij om echte stappen te zetten.
Wat kan jou wellicht helpen?
Hier zou een rijtje tips kunnen verschijnen. Maar afgezien van dat elke situatie anders is, en jouw behoefte aan support een andere kleur heeft dan die van de ander, is een ‘oplossing’ pas werkbaar als het precies past op de ‘pijn’ die je wilt opheffen. Die zelf-reflectie over waar het op vast zit moet je zelf aangaan met jezelf. En uiteraard, met een uitvergrotende spiegel tegenover je zie je wel veel meer. Is erg onthullend. Zo’n spiegel kan iemand zijn die jou bevraagt. Door te spitten. Totdat je au zegt…maar ook: eureka, ja, zo kan het ook. Zodat je een voor jou werkende oplossing vindt, die echt bij je past en bij je nieuwe situatie.
Je kunt me altijd mailen voor een gratis belafspraak, om uit te vinden of ik voor jou als spiegel kan fungeren. Want het zou jammer zijn als je flow en creativiteit niet snel weer losgetrokken wordt. Uit eigen ervaring weet ik dat je je daarna veel beter voelt dan daarvoor. Je kunt weer ademhalen. Lucht en licht!