Vanuit de camping kwamen we al fietsend langs een biologische boerderij-winkel. En verwenden we ons met home-made kaas. Lekker belegen. Een massief plat stuk, goudgeel. Ik realiseerde me opeens dat de kaas die we normaal kopen altijd wel een paar gaten heeft. Prima smaak ook, en niks mis met een paar gaten, het gaat om de kaas, toch? Deed me wel denken aan een vroegere coach-klant. Het leek wel of het bij hem wél om de gaten ging, die beproefde hij meer dan dat hij de kaas proefde en waardeerde.
Nu kunnen we daar laconiek over doen als het om een ander gaat. ‘Hey, joh, let op wat er wel is, focus je niet zo op wat er niet (meer) is’. Het is zo makkelijk bij een ander waar te nemen dat ie onnodig sombert. En dat hij/zij met een kleine verandering van kijk-richting zo veel kan winnen aan levensvreugde. Voor de ander hebben we vaak voldoende tips.
Maar als het om jezelf gaat?
Ik voor mij weet precies waar het mis kan gaan: in mijn prachtige achtertuin, met kleurig bloeiende bloemen, geurige kruiden, en bomen bevolkt door vele vogels, kan iets mijn humeur ernstig verstoren. Terug van de camping zie ik al meteen de gaten in planten, de geheel opgegeten pompoenplant is wel het toppunt. Ook van de maggiplant is niet veel over. En ik voel mijn allergie opkomen en mijn positieve energie dalen. Naaktslakken. Ik kan er gemakkelijk totaal negatief op gefocust raken. En negatief blijven, ze kunnen m’n dag vergallen. Ze kunnen mij werkelijk ‘overnemen’ zodat ik de rest van de achtertuin haast niet meer zie.
Gauw doe ik een paar sessies zelf-coaching. Met krachtige vragen als:
- Wat voor macht geef ik zo’n beestje in vredesnaam over mij. (Zelfreflectie).
- Wat maakt dat zo’n kleine tegenslag als een paar planten die weggevreten zijn mij zo in de greep kan houden? (Zelfreflectie).
- Waar is m’n gevoel voor perspectief gebleven? Zie ik de dingen nog wel in de goede verhouding? (Zelfreflectie)
- Hoe krijg ik –in plaats van naar beneden te kijken waar die naaktslakken zitten- m’n ogen weer omhoog gericht, bijvoorbeeld naar waar de druiventrossen bijna gerijpt zijn? Wat is daarvoor nodig? (Correctie kijkrichting)
- Welke planten zijn gewoon niet naaktslak-resistent? Maak een lijstje en plant ze nooit meer, of zet ze voortaan op een andere plek. Hoe dan ook, doe iets in de sfeer van ‘voorkomen is beter dan niet-genezen’. (Realiteits-zin, het leven is nu eenmaal weerbarstig).
- Wat kan ik doen? Verhuis alle naaktslakken die ik tegenkom naar de overkant van de weg, in de tuin van de school, waar ze de ruimte hebben onder de bosjes. (Actie: doen wat je kunt, en de rest accepteren als onvermijdelijk).
- Wat kan ik anders denken en voelen? Ik denk met dankbaarheid aan onze lieve kinderen, die mijn allergie en somberheid daarover kennen. En mij een heus stukje beschermd bos hebben gegeven van 4 m2 waar ik virtueel alle naaktslakken in kan laten leven. ‘Hilde’s Opvanghuis voor Slakken’ in Daarle, Overijssel bestaat echt. Want ook naaktslakken mogen er zijn. Mijn allergie wegzetten uit m’n systeem dus, ook figuurlijk een ritueel bij de hand hebben om mezelf weer te reguleren. (Steun van je omgeving, dankbaarheid en rituelen).
Nu jij.
a) Welk oordeel heb jij over de ander? Welke tips heb je voor de ander? Wat weet jij beter over de ander dan hij/zij zelf? Wat doe je richting die ander wel wat je tegenover jezelf niet doet?
b) En jijzelf: ben je ook iemand die meer naar de gaten kijkt dan naar de kaas? Probeer je wel eens meer bewust naar de kaas te kijken in plaats van naar de gaten? Heb je daar je eigen manieren voor gevonden voor zelf-coaching? Wat gebeurt er als dat lukt? Wat verandert er dan wel? wat niet?
En ik weer:
Tjonge, wat lucht dit op om het gewoon op te schrijven.
Die naaktslak is niet veranderd.
Maar ik wel.
En binnenkort ga ik druiven oogsten en er sap van maken (Goede voornemens).
Plus een tip
voor die ander en voor jezelf voor als je zelf-coaching je niet genoeg oplevert: doe dan eens de Quick Scan Mentale Vitaliteit, met daaraan gekoppeld een bespreek-sessie. Zie Mijn diensten.