Als dat waar je op hoopt nog niet zichtbaar is, hoe weet je dan dat het toch kan gebeuren? Waar kun je je aan vastklampen? Welke positieve tekens zijn er dat ik uiteindelijk niet hoef te verdwalen in mijn niemandsland? Dat ik echt een nieuwe start kan maken? Ik weet dat het oude niet meer voldoet, maar wat dan wel? Hierover nadenkend loop ik diverse rondjes in de achtertuin. Open ogen, open mind, en frisse buitenlucht brengt gelukkig meer inzicht.
Wanneer zie ik het
In mijn achtertuin ben ik elk jaar weer verbaasd op welk moment ik de eerste uitloop van de bloembollen zie. Meestal zijn ze dan al een aantal centimeters hoog. Ze waren er al maar ik zag ze niet. Hoe is het mogelijk, terwijl ik zo naar de lente verlang? Terwijl ik mijn rondje door de tuin loop, zie ik opeens veel meer groene punten, op allerlei plekken. Ik had er tot op heden blijkbaar overheen gekeken. En ik snap ook waarom.
Verstopt
Die groene puntjes zitten namelijk verstopt. Tussen opgewaaid oud blad van vorig jaar. Tussen struiken die nog niet teruggesnoeid zijn. Tussen een wilde plant die doorgewoekerd is. Kort samengevat: ik zie deze groeipuntjes niet door alles wat nog niet opgeruimd is. Vanuit perspectief van een tuin die nog nachtvorsten moet doorstaan is het maar goed dat die uitlopende bolletjes nog wat in de luwte staan. Voor de tuin is die rommel dus prima. En voor mij: ik weet dat er na IJsheiligen (rond 11 mei) meestal geen nachtvorst meer is in Nederland. Nu ik die groene puntjes gezien heb, heb ik hoop dat alles goed komt. Ik kan best wachten tot na 11 mei.
IJsheiligen in je eigen crisis?
Maar vanuit het perspectief van een mens op zoek naar hoop en richting ligt het wat anders. Want als je nieuwe situatie – plotselings of met een langere aanloop – jou of een geliefde opeens in een cisis doet belanden, dan weet je juist vaak niet hoe lang het duurt. Je weet niet of je operatie zal gaan slagen en hoe lang herstel duurt. Je weet niet wat je nieuwe positie wordt na die reorganisatie, en hoe lang het duurt voordat alle stof is neergedwarreld en hoe je team er dan uitziet. Je weet niet of het jullie lukt je huwelijk te redden door mediation, en hoe lang het duurt dat alles ‘back to normal’ is. Kortom in het echte leven is er meestal niet zoiets als een ‘IJsheiligen 11 mei’.
Veerkracht
Wat zou er gebeuren als je je einddatum voor je eigen crisis wél had? Als je wist wanneer het voorbij was? Dan zou je jouw hoeveelheid veerkracht op de einddatum kunnen afstemmen, toch? Je spanningsboog inrichten. Wat zou dat heerlijk zijn, want dan zou je het wel kunnen volhouden…of…Hangt veerkracht wel echt af van die stip op de horizon?
Bloot leggen
De ervaring van veel van mijn klanten is uiteindelijk anders. Ze zijn vaak behoorlijk murw geslagen door de situatie. Het beetje veerkracht dat over is, is net genoeg om elke dag door te komen, maar vraag niet hoe. Als ze eenmaal bezig zijn om in de coaching te werken aan ‘the way out’ ontdekken ze iets. Namelijk dat het niet veerkracht als zodanig is die het hem doet. Maar het zijn die ankerpuntjes van hoop en houvast die al voor hen klaar lagen. Maar dat die onzichtbaar waren, verstopt onder een hoop ballast en troep. En dat er dus eerst opgeruimd moet worden. Zichtbaar maken wat er aan nieuwe wegen verborgen lag. Nieuwe passie. Nieuwe zingeving. In de kiem aanwezig, al de tijd. Maar het was er nog niet van gekomen om dat bloot te leggen.
Tot de ernstige situatie de aanleiding vormde.
En dan – opeens – je realiseren dat die narcis in de dop al haast 10 cm. lang was. Hoe kon ik het niet zien…