De kruidentuin bloeit, insecten dwarrelen af en aan, libellen nippen aan het waterbakje van Franciscus. De achtertuin is een levende uitbeelding van de uitdrukking; ‘op hoop van zegen’. Maar wat hopen we zelf eigenlijk? Wat hoop jij? Wat hoop ik?
The Circle of Life
Ons leven, van begin tot eind, gezien als een cirkel, staat voor de kracht die onze realiteit in beweging houdt. De cirkel staat symbool voor vitaliteit, heelheid, voltooiing, perfectie.
Vrucht dragen voor mezelf of voor het geheel?
Als je in de achtertuin onderdeel bent van het geheel gaat het om vrucht dragen, oogsten, zaadjes verzamelen voor een nieuw seizoen van groei en bloei. Veel minder gaat het daarbij om vrucht voor mezelf, maar wel om een bijdrage aan het geheel. En genieten van genoeg.
De levenscirkel zegt zoiets als dat het leven en de wereld blijven evolueren. We beginnen bij het einde en eindigen bij het begin.
Hoopvol leven
Is dit zweverig? Valt wel mee. Wel filosofisch en meditatief. Het voordeel van dit denken is echter dat we echt en serieus hoopvol kunnen leven. Niet opgeklopt,
Hoe dan?
We hoeven niet meer worstelen met perfectionisme, met kwantiteiten of kwaliteiten. Met ons gebrek aan zelfvertrouwen, ons gevoel van er niet toe doen.
Maar we mogen ons in alle innerlijke rust realiseren dat onze eigen persoonlijke bloei, onze eigen vruchten in het leven, altijd op de een of andere manier bijdragen aan het grote geheel. Of het nou veel is of weinig, groot of klein, dichtbij of ver weg, zichtbaar of onzichtbaar, duur of goedkoop, oud of jong
Jouw plaats in het geheel. De positie die je inneemt
Dat ene kleine insect brengt 1 korreltje stuifmeel van a naar b. Haar rol en taak in het leven doet er toe.
Het gaat er dus veel meer om of je je plaats inneemt die je gekregen hebt.
Jouw plaats is anders dan mijn plaats.
Maar niet meer of minder belangrijk.
Als ik doe waartoe ik op aarde ben dan draag ik vrucht daar waar ik ben. Want ik neem mijn eigen positie in.
Waartoe ben ik op aarde?
Maar dat is nogal een existentiële vraag, waartoe ben ik op aarde, toch? Veel mensen worstelen daar echt mee. En het kan je zomaar opeens aanvliegen als je situatie drastisch verandert. Bijvoorbeeld je partner overleden. Een leiderschapscrisis op het werk waar jij de dupe van wordt. Of je kinderen de deur uit. Of je zakt richting het minimum inkomen en kunt de hypotheek niet meer betalen. Een ernstige diagnose waardoor je leven op haar grondvesten wankelt. Zo’n gebeurtenis dus, waarna niets meer hetzelfde lijkt. En je je afvraagt: waar leef ik nog voor.
De puzzelstukjes van je leven zijn dan uit elkaar gevallen, en moeten op een nieuwe en onbekende manier weer aan elkaar gevoegd worden. Weer samenhang gaan vormen. Een nieuw plaatje. Ondanks die leegte, dat gat, die…vul maar in.
Dat is vaak best een klus.
Help je mij met je gedachten en vragen hierover?
Ik ben over bovenstaand onderwerp een digitale training aan het schrijven omdat best wel veel van mijn coach-cliënten dit soort worstelingen kennen. Vaak ook complex, omdat het stapelt.
Je zou me erg helpen als je me een paar vragen kunt stellen als input:
- Wat zou je over dit onderwerp willen weten of kunnen?
- Wat heb je nodig om uit je eigen vicieuze cirkel te komen?
- Wat houd je op dit moment tegen om zelf je puzzelstukjes heen en weer te schuiven zodat er wél weer een kloppend plaatje ontstaat, waar je weer happy het leven mee instapt
Als dit niet op jezelf zou slaan, ken je mensen voor wie dit wél een punt is?
Vraag het ze aub en mail me hun antwoord. Of beter nog geef mijn mailadres door en laat ze zelf een paar steekwoorden doorgeven. Mijn dank is groot!